- қаңғы
- зат. көне. Ертерек кезде қылмысты адамның мойнына, аяқ-қолына салатын шынжырлы кісен. Ұмыт болған кейбір дүниелерді Дәркенбай дүниеге қайта әкелуде. Соның бірі – қ а ң ғ ы. Ол ағаштан, шынжырлы кісеннен тұрады. Ертеректе қ а ң ғ ы н ы қылмысты адамның мойнына, аяқ-қолына салып қаңғыртып жібереді екен (Жетісу, 20.08.1992, 4).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
